Wat is het heerlijk om weer mensen te zien! Om meer mensen te ontmoeten dan mijn kleine bubbel van het afgelopen jaar. En zonder dat er een scherm of mondkapje tussen zit! Weer normaal kunnen ademen zonder beslagen bril, anderen weer echt te ontmoeten. Dat vraagt ook een nieuw of hernieuwd soort verbinden met de ander. Zonder de verbinding met de ander, voelen we ons eenzaam en alleen. We hebben elkaar nodig! Hoewel het advies nog steeds blijft om zoveel mogelijk de 1,5 meter aan te houden, is het toch heel fijn om bíj iemand te zijn, om vreugde en pijn mee te kunnen delen. De momenten waarin je samen met iemand door een lastige tijd gaat, geeft verdieping, geeft een gevoel van zingeving.
Uit onderzoek van psycholoog Susan Pinker blijkt dat persoonlijke interactie niet te vervangen is. Persoonlijke interactie versterkt het immuunsysteem. Wij zijn gemaakt om in verbinding met met anderen te leven. Dan krijgt ons leven richting en zin.

Echter om weer tot een diepere persoonlijke interactie te komen, is het nodig om eerst te rade te gaan bij jezelf. Hoe is het met jou? Hoe voel jij je, wat speelt er diep van binnen bij je? Ben jij nog in verbinding met jezelf?

Om daar eerst aandacht aan te geven, heb ik iets gemaakt om dat bij een individuele wandeling te ontdekken.
Ik heb een MP3 (een geluidsbestand) opgenomen die je van mij gratis kunt krijgen om tijdens een wandeling te beluisteren. Daarin help ik je, met hulp van de natuur, om je emoties eens te onderzoeken, erbij stil te staan en het te omarmen. En om even pas op de plaats te maken en te ontdekken waar je je bevindt op je levensreis en of je er iets aan zou willen veranderen, toevoegen of waarin je ontdekt dat je erg tevreden bent met hoe het gaat. Dus je zoekt eerst weer even opnieuw de verbinding met jezelf,  om daarna de verbinding met de ander op te zoeken. Doe dat laatste ook vooral en deel met de ander wat je ontdekt hebt tijdens deze wandeling.

Wil je deze MP3 ontvangen? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief door het contactformulier in te vullen en erbij te zetten dat je de MP3 wilt ontvangen.

Altijd de behoefte om perfect te zijn of het na te streven….het is dodelijk vermoeiend! De laatste tijd heb ik veel gesprekken met coachees over dit onderwerp. Wat is perfect, waarom streven we dat na en waarom lijkt het erop dat ‘perfect zijn’ veel te maken heeft met wat we denken dat een ander over ons denkt?
Laatst deed ik een coachoefening met iemand en ze zei tegen zichzelf: “ik ben niet goed genoeg, maar dat is niemand, dus ik hoef het ook niet te zijn”. Dat gaf haar wel een beetje rust. Maar wat als je kan toelaten dat je juist wel goed genoeg bent, zonder dat je er iets voor hoeft te doen? Die gedachte kon ze nog niet toelaten, maar zette haar wel aan het nadenken.
De natuur is dan zo’n mooie spiegel. Elke boom, elk blad, elk gevallen nootje…ze maken zich niet druk om ‘goed genoeg’ of zelfs ‘perfect’ te zijn, maar ze zijn gewoon zichzelf en ze zijn stuk voor stuk prachtig.

Ook de ouders die ik coach, lopen veel aan tegen dit thema. Ze willen zo graag dat hun kinderen staande blijven in de maatschappij en hebben er een beeld bij op welke manier dat dan zou moeten. Ze beschermen hun kind en zitten er soms bovenop. Ook daar zit een streven naar een soort ‘perfectie’ in als we heel eerlijk zijn.
En dan wordt het lastig om op den duur je kind los te laten en verantwoordelijkheid te geven voor zijn of haar eigen leven.
Ik herken dat, want vaak denk ik dat ik beter weet wat het beste is voor mijn kind dan mijn kind zelf. Maar dat is lang niet altijd gezond voor de ontwikkeling van mijn puberende kind.

En als ik dan naar deze tak kijk, zie ik zoveel waar ik wat van leer. De tak is los van de moederstam, maar er zit volop leven aan. Er zit veel blad aan en er zitten nog vruchten aan. Natuurlijk overleeft deze tak niet op deze manier, maar voor mij is het een metafoor voor: ik mag de ander loslaten in het vertrouwen dat het goed komt. Ook al gaat het niet helemaal en soms helemaal niet zoals ik het graag zou zien, maar het leven gaat ook wel verder zonder mij. En als ik goed kijk naar wat mijn kinderen kunnen en als ik kan toelaten dat niemand perfect hoeft te zijn, dan kan ik mijn zorgen loslaten.
Ik kwam ergens de spreuk tegen: Loslaten is de imperfectie de ruimte geven. Dat vond ik een mooie uitspraak. Eigenlijk zijn bomen het mooist als ze niet perfect zijn….en mensen ook! Want als ik niet perfect hoef te zijn, geef ik de ander ook de ruimte om niet perfect te zijn. Dan zijn we samen kwetsbaar en hebben we elkaar nodig. Veel fijner dan ieder voor zich streven naar perfectie.
Ik daag je uit in de natuur juist eens aandacht te hebben voor de imperfectie en dit te koesteren. Neem een blad mee met een gat er in of een gehavend randje, een opengespleten nootje, een afgebroken takje. Leg het ergens in je huis neer en sta stil bij de schoonheid van de imperfectie!

Voor 2020 heb ik een leuk cadeautje. Wil je weten wat, lees dan deze blog.

Als ik naar buiten ga, krijg ik altijd cadeautjes. De frisse buitenlucht, de prachtige luchten, de grappige geluidjes, de heerlijke bosgeur. En elke keer is het weer anders. Een tijd geleden wandelde ik met mijn vader in de prachtige omgeving bij Deventer. Daar werden we getrakteerd op bovenstaand plaatje en gelijk schoot de gedachte binnen: als je vrede (v) kan weerspiegelen, vermenigvuldigt het (x). Een mooie gedachte om mee te nemen en naar te handelen.
Afgelopen zondag werd ik getrakteerd op een heel andere route dan gepland. Dat kwam door een Schotse Hooglander die midden op de weg bleef staan. We moesten een heel eind dwars door het bos, en dat gaf weer nieuwe uitzichten, nieuwe ervaringen. Want ik ontdekte dat het een tijdje heel leuk is om even van de route af te zijn, ongebaande paden te gaan, maar dat ik na een tijdje ook weer verlang naar een pad dat me ergens naartoe leidt. En ook dat is weer een mooi inzicht dat ik cadeau kreeg. Ik heb het af en toe nodig om iets nieuws te doen, maar wil ook waarderen datgene wat me vertrouwd is. Het is een mooie mix. Goed om even van bewust te zijn.

Mijn werk is buiten, dus ik krijg altijd cadeautjes op mijn werk en van mijn werk. Want ook het coachen van mensen in de natuur is een cadeautje. Hen te zien ontspannen en hen te laten ontdekken welke stap zij willen maken om weer verder te kunnen, is geweldig om te doen.

Nu vind ik het ook leuk om anderen een cadeautje te geven….

Daarom heb ik voor 2020 een leuke actie bedacht.
Ik heb voor iedereen die dit jaar een traject bij mij gaat lopen, een extraatje: Je krijgt een cadeaubon die je op jouw moment kan inleveren voor een heerlijke stoelmassage bij Silvia Oostra.
Silvia is een professioneel masseur met aandacht voor de mens die ze voor zich heeft.
De massage vindt plaats bij haar praktijk aan huis in Oisterwijk en in een speciale stoel, waarbij de rug, schouders, armen, nek en het hoofd door haar worden gemasseerd. Deze massage wordt gegeven over de kleding heen en zonder het gebruik van olie en duurt 20 minuten.
Terwijl jij naar een heerlijk ontspannen muziekje luistert, kun jij, door haar massage, optimaal ontspannen.
Je komt tot rust en je kunt vervolgens met nieuwe energie de dag weer verder.
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het heerlijk ontspannen is en even een momentje voor jezelf. Silvia houdt rekening met eventuele klachten en geeft tips om dit te kunnen verminderen.

Dus loop je in 2020 een traject bij mij, dan krijg je dit cadeau: een heerlijk ontspannen moment voor jezelf!
Wil je je aanmelden voor een coachingstraject, dan kan je dat doen door hier te klikken en het contactformulier in te vullen.

De vakantie is begonnen! Tenminste…de scholieren hier in het zuiden hebben vakantie. En onze beide kinderen waren er ook echt helemaal aan toe. Allebei zijn ze al heerlijk aan het genieten van ‘even’ geen toetsen, huiswerk en opdrachten. Vakantie…in de Van Dale lees ik bij  ‘vakantie’: 1.geen lessen, 2. toegekende vrije tijd en 3. op reis gaan, verblijf elders voor zijn plezier. Velen zullen inderdaad gaan reizen en in een ander land vertier en/of rust zoeken. Misschien heb je wel een vakantie geboekt naar Lesbos. Ik weet niet hoeveel bos er is op Lesbos, maar de naam belooft niet veel goeds: less bos.

Misschien is een verblijf dichterbij huis ook zo gek nog niet. Hier in Nederland is behoorlijk wat bos, het geeft verkoeling op de warme dagen en de kleur groen overheerst en dat activeert ons immuunsysteem. Dat vertelde Mark Mieras ons tijdens een lezing die ik volgde bij de NOBCO. Op die dag hebben we ook verschillende coach-workshops gevolgd. Tijdens één van die workshops zei een collega: “wat een stukje groen al niet met je kan doen”. Toen ik er later met mijn vader over sprak, voegde hij er aan toe: “in het bos, kom je helemaal los!” En zo is het. Ik wens iedereen een heerlijke vakantie in het Losbos!