Geduld

Ken je dat?
Dat je soms denkt…dit gaat ‘em niet worden. Je begint ergens aan, maar er zit geen vaart in, het stokt en het verdwijnt. Ik heb dat regelmatig: dan begin ik ergens enthousiast aan, maar het ontwikkelt niet zoals ik had gehoopt of verwacht en dan denk ik…laat maar.

Zo ben ik in 2017 enthousiast aan mijn praktijk voor wandelcoaching begonnen. Verschillende mensen kwamen op mijn pad die ik buiten mocht coachen. Heerlijk is dat! Maar dan komt er regelmatig een dip, dan blijven coachees weg en blijft het stil. Dat doet wel wat met me…’het gaat ‘em niet worden’, denk ik dan….of erger nog: ‘hoezo denk ik dat ik dit kan?!’ Kritische gedachten komen op met veel gepieker daarna.

Wat nu?

“Niets is zo maar wat het is”

Deze uitspraak kwam ik deze week tegen en komt van de filosoof Cornelis Verhoeven in zijn boek ‘Inleiding tot de Verwondering’. Ik vind het een mooie zin en blijf er even bij hangen. Het is een andere zin dan wat je de laatste tijd vaak hoort: “het is wat het is”. Deze laatste uitspraak helpt me om te accepteren wat er is en niet steeds alles te willen of moeten veranderen. En dat kan veel rust geven.
Maar in het geval dat ik net omschreef, kan het ook een soort fatalisme worden. Dan wordt het:’ het is wat ik denk dat het is’. En dat is meestal niet waar en kan desastreus zijn.

Maar dan even naar de natuur…..

Afgelopen november kreeg ik van een ouderpaar dat ik heb begeleid een mooi kerststukje met een amaryllis bol erin. De bol bleef een bol….heel lang. Na oud & nieuw wilde ik hem weggooien. Maar dacht net op tijd: ik zet de bol even in de aarde en kijk wat er gebeurt. En warempel een heel aantal dagen later, zagen we opeens een groen puntje omhoog komen!
En kijk nu wat het geworden is: een prachtige lange steel met mooie witte bloemen!
Die bol was niet alleen maar dat wat ik kon zien. Er zat leven in zonder dat ik het zag!
De mensen van wie ik die bol cadeau kreeg, stuurden me een referentie toe van hoe zij terug keken op het coachingsproces. Je kunt onderaan deze nieuwsbrief lezen wat ze schreven. Hoe gaaf is het om te lezen wat er in mij zit en in mijn praktijk! Het bevestigt me weer opnieuw van wat de natuur met mensen doet en met mij doet. Want in de natuur ben ik als coach ook op mijn best.

Geduld…niet mijn sterkste eigenschap, maar wel iets om me in te oefenen. Zodat kan groeien wat er in me zit. En dat tot bloei kan komen wat er al lang in zit: kracht en schoonheid, net zoals in de amaryllis!

Herken je je in bovenstaand verhaal, of zijn er andere vragen waar je mee worstelt, waardoor er niet uitkomt wat er in je zit? Maak dan gauw een afspraak met me om dit samen te gaan ontdekken zodat het tot bloei kan komen en je na een tijdje verwonderd staat te kijken naar wat er is!